แต่เดิม ที่ตั้งวัดในปัจจุบันนี้ เคยเป็นวัดร้างมาก่อน โดยมีเนินอิฐโบราณ สันฐานคล้ายเคยเป็นวิหารและเจดีย์มาก่อน ในราวปี พ.ศ. ๒๔๖0 ชาวบ้านที่อพยพมาจากอำเภอพร้าว , อำเภอสันกำแพง , อำเภอแม่ริม , อำเภอดอยสะเก็ต ( รวมเรียกว่าคนไทยพื้นเมือง ) และชาวไทยใหญ่ที่อพยพมาจากเมืองปั่น ประเทศพม่า
คนไทยพื้นเืมืองอาศัยอยู่ทางเหนือของวัดร้าง ส่วนชาวไทยใหญ่อาศัยอยู่ทางตอนใต้ของวัดร้าง ทางเหนือมีภูมิประเทศเป็นเนินทราย ซึ่งเป็นที่มาของคำว่า 'สันทราย' ส่วนทางใต้มีนายคองน้อยเป็นหัวหน้าชาวไทยใหญ่ เป็นที่มาของคำว่า 'คองน้อย'
เมื่อคนที่อาศัยอยู่ทางเหนือและใต้ของวัดร้าง ได้ร่วมมือกันแผ้วถางป่าบริเวณวัดร้าง พร้อมทั้งไ้ด้ศรัทธา สร้างกุฏิ - ศาลา พอเป็นที่พักของพระภิกษุสงฆ์ และให้เป็นสถานที่ร่วมบำเพ็ญบุญของชาวบ้าน ต่อมาผู้คนจึงได้เรียกว่า บ้านสันทรายคองน้อย และ วัดสันทรายคองน้อย
ตั้งแต่ปี ๒๕๒๓ จนถึงปัจจุบัน ท่านพระครูศีลปัญญากร ( เอนก จนทปญโญ ) ได้ทำการบูรณะ ซ่อมแซม ปฏิสังขณ์ และก่อสร้าง อาคารเสนาสนะต่าง ๆ ภายในวัดคลองศิลา เรื่อยมาาตามกำลังศรัทธาของขาวบ้านทั่วไป
อีกทั้งท่านพระครู ฯ ยังได้เ็ป็นผู้ร่วมก่อตั้งกลุ่มผู้อนุรักษ์ป่าเวียงด้งตั้งแต่ พ.ศ. 2526 - ปัจจุบัน และยังได้ร่วมก่อตั้งกลุ่มหมอเมืองเวียงด้ง ซึ่งมีจุดมุ่งหมายเพื่ออนุรักษ์ป่า พืขสมุนไพร ระาบบนิเวศน์ แหล่งน้ำ และได้ดำเนินกิจกรรมต่าง ๆ เกี่ยวกับการถ่ายทอดองค์ความรู้ต่าง ๆ ให้กับเยาวชนรุ่นใหม่ ได้เห็นประโยชน์ของภูมิปัญาแพทย์แผนโบราณในแขนงต่าง ๆ ด้วยความสมำ่เสมอจนถึงปัจจุบัน
|
